Zaklęcia Niewybaczalne (ang. Unforgivable Curses) — trzy niedozwolone i bardzo groźne zaklęcia. Użycie któregokolwiek z nich wobec drugiego człowieka karane jest dożywotnim osadzeniem w Azkabanie. Zwykle używają ich śmierciożercy. Po raz pierwszy zostały zakazane w roku 1717 Baśnie Barda Beedle'a, strona 83.
Avada Kedavra
Najgroźniejsze z Zaklęć Niewybaczalnych, nieodwracalne, za jego sprawą uśmiercić można żywą istotę i nie ma na nie przeciwzaklęcia. Zaklęciu towarzyszy zielony błysk i świst. Od klątwy tej zginęła większość ofiar Voldemorta i śmierciożerców. Jedyną osobą, której udało się je przeżyć, był Harry Potter. Użycie go przeciw istocie ludzkiej karane było dożywotnim pobytem w Azkabanie. Do rzucenia skutecznie Avady Kedavry potrzeba potężnej mocy magicznej.
Cruciatus
Jedno z Zaklęć Niewybaczalnych. Cruciatus jest zaklęciem służącym do zadawania bólu. Ofiara zaklęcia przeżywa niewyobrażalne męki, jednak nie umiera – zaklęcie trwa tak długo, aż czarodziej rzucający je nie zdjął klątwy. Ofiara zaklęcia myślała jedynie o tym, by umrzeć i już więcej nie cierpieć. Zaklęciem tym torturowano znanych aurorów m.in Franka Longbottoma oraz jego żonę (rodziców Neville'a Longbottoma), co doprowadziło ich do utraty zmysłów, przez co do końca życia pozostali w Szpitalu św. Munga. Zaklęcie to użył dwukrotnie też Harry Potter: wobec Bellatriks Lestrange w 1995, i wobec Amycusa w 1997.
Imperius
Zaklęcie przejęcia całkowitej kontroli nad umysłem ofiary. Po upadku Czarnego Pana większość jego popleczników (sojuszników) tłumaczyła się, iż działali właśnie pod wpływem tej klątwy.
Użycie w serii
Barty Crouch Jr.
Zielony płomień Avady Kedavry
Gdy Harry Potter był w czwartej klasie, nauczyciel obrony przed czarną magią (Barty Crouch Jr pod postacią Alastora Moody'ego) opowiedział klasie o tych czarach. Użycie któregokolwiek z nich nie jest jednak łatwe. Należy czuć złość, pogardę, chęć morderstwa, bądź też zadania bólu. Uczucia te muszą być jednak bezpodstawne (gdy Harry użył jednego z nich na Bellatriks po tym, jak ta zabiła Syriusza, nic to nie dało, gdyż czuł nienawiść w słusznej sprawie). Alastor Moody zadał Hermionie pytanie „Dlaczego te zaklęcia nazywają się niewybaczalne” a Hermiona odpowiedziała „Te zaklęcia nazywają się niewybaczalne, bo po ich użyciu nie ma odwrotu”. Jednak w siódmej części Harry Potter używa zaklęcia Imperius w Banku Gringotta, lecz nikt nie zwraca na to uwagi.
Harry Potter
W piątej części przygód Harry'ego Pottera, podczas pojedynku pomiędzy Bellatriks Lestrange, a Syriuszem Blackiem, został zamordowany ojciec chrzestny Harry'ego. Wówczas Harry użył zaklęcia Cruciatus wobec Bellatriks Lestrange. Następną chwilę później przybył Voldemort i kusił Harry'ego, by użył zaklęcia uśmiercającego. W siódmym tomie Harry użył Niewybaczalnego Zaklęcia Cruciatus przeciwko Amycusowi Carrowowi, który splunął na profesor McGongall, błysnęło czerwone światło i Amycus Carrow tak wił się i jęczał z bólu, że Harry nawet nie musiał się skupiać. W siódmym tomie użył także parokrotnie Imperiusa podczas włamania do banku Gringotta w celu odnalezienia pucharu Helgi Hufflepuff. To zaklęcie padło na Traversa i kilku goblinów.
Ronald Weasley
W adaptacji filmowej Harry Potter i Insygnia Śmierci część : 2,użył w podziemiach Banku Gringotta zaklęcia Imperius na goblinie o imieniu Bogrood , po tym jak wodospad złodzieja zmył z niego zaklęcie Imperius rzucone przez Harry'ego w środku banku . W tej samej części w filmie użył prawdopodobnie zaklęcia Avada kedavra na Nagini , w drugiej bitwie o Hogwart by ją powstrzymać , bo z jego różdżki wydobyła się zielona wiązka.Jeśli rzeczywiście było to zaklęcie uśmiercające , to nie odniosło pożądanego skutku tak jak zaklęcie Cruciatus użyte przez Harry'ego Pottera na Bellatrix Lestrange w 1996 roku.
Występowanie
- Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie)
- Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film)
- Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra)
- Harry Potter i Komnata Tajemnic (film)
- Harry Potter i Czara Ognia (książka)
- Harry Potter i Czara Ognia (film)
- Harry Potter i Czara Ognia (gra)
- Baśnie barda Beedle'a (tylko wspomniany)