Włochate serce czarodzieja (ang. The Warlock's Hairy Heart) — jedna z pięciu baśni zawarta w tomiku Baśnie Barda Beedle'a w XV w.
Streszczenie[]
Pewien przystojny, bogaty i utalentowany czarodziej doszedł do wniosku, że jego przyjaciele głupieją pod wpływem miłości i obiecał sobie, że sam nigdy się nie zakocha. Użył swoich czarnomagicznych zdolności i rzucił zaklęcie na swoje serce, dzięki czemu stał się obojętny na kobiece wdzięki, z czego śmiała się jego nic niewiedząca rodzina. Mijały lata, jego bliscy pozakładali rodziny, a on wciąż, chełpiąc się w duchu ze swojej mądrości, był samotny. Po śmierci jego rodziców, odziedziczył fortunę i z radością pławił się w bogactwach. Pewnego dnia podsłuchał rozmowę swoich lokajów, którzy szydzili z jego samotności. Oburzyło go to do tego stopnia, że postanowił znaleźć sobie żonę, którą każdy by mu pozazdrościł. Już następnego dnia zobaczył kobietę, która spełniała jego wymagania: była piękna, bogata i posiadała czystą krew.
.webp){kind=link}
Niestety serce czarodzieja dalej było obojętne, jednakże uznał, że to właśnie ona jest odpowiednią kandydatką. Mimo pochlebstw, dziewczyna wyczuwała w zachowaniu mężczyzny chłód, a jego samego uważała za nieco dziwnego i skrytego. Wszyscy dookoła mówili jej, że dokonała czegoś niemożliwego, rozkochując w sobie czarodzieja. Wkrótce ów mężczyzna wydał ogromną ucztę na jej cześć. Podczas przyjęcia prawił jej mnóstwo komplementów, jednakże kobieta przerwała mu, mówiąc, że chciałaby wiedzieć, że rzeczywiście ma serce. Czarodziej poprowadził ją do lochu, gdzie trzymał swój skarb. W kryształowej szkatułce leżało serce mężczyzny. Dziewczynę przeraził ten widok, bo serce było skurczone, wyschnięte i obrośnięte czarnymi włosami. Natychmiast poprosiła, by włożył je z powrotem do klatki piersiowej i tak też uczynił. Gdy tylko objęła go swoimi ramionami, jego serce doznało dotąd nieznanych mu emocji. Godziny mijały, a goście na przyjęciu zaczęli niepokoić się o parę.
.webp){kind=link}
W końcu rozpoczęto przeszukiwania zamku, a gdy dotarli do lochów, zastał ich przerażający widok. Dziewczyna leżała na podłodze martwa, z rozciętą piersią, a przy niej klęczał czarodziej, trzymając w okrwawionej ręce wielkie, gładkie, szkarłatne serce, które lizał i gładził, ślubując zamienić je na własne. W drugiej ręce trzymał różdżkę, którą próbował wywabić ze swojej piersi skurczone, włochate serce. Ono jednak było silniejsze od niego i tkwiło w jego rozwartej klatce piersiowej, odmawiając uwolnienia go spod swojej władzy lub powrotu do kryształowej trumienki, w której tak długo było uwięzione. Na oczach gości, czarodziej chwycił srebrny sztylet i oznajmił, że nie zgodzi się, by rządziło nim jego własne serce, a następnie wyciął je sobie z piersi. Przez chwilę z dumą klęczał, ściskając swoje serce w jednej ręce, a dziewczyny drugiej, a następnie padł na ciało dziewczyny i zmarł.