Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki
Klepsydra
Ta strona jest aktualnie edytowana przez użytkowniczkę: Natalkolx!
W celu zapobiegnięcia wojnom edycyjnym, proszę o nie edytowanie tego artykułu póki nie usunę tego komunikatu.
Można oczywiście edytować drobne błędy interpunkcyjne i ortograficzne (jeśli takie występują).
Ten artykuł ostatnio był edytowany 19 lutego 2024 roku o godzinie 01:34 przez użytkowniczkę: Natalkolx.

Sowa (ang. Owl) — drapieżne zwierzę z gromady ptaków. Przystosowały się one do polowania nocą i o zmroku, choć niektóre gatunki powróciły do dziennego trybu życia. Zwykle żywiły się małymi ssakami, owadami bądź innymi ptakami.

Sowy zamieszkiwały cały świat prowadząc zasadniczo osiadły tryb życia, lecz niektóre północne populacje koczowały lub stały się wędrowne. Nie zakładały gniazd, zamiast tego wykorzystywały dziuple w drzewach, naziemne nory, jaskinie, stodoły czy stare gniazda innych ptaków.

W świecie czarodziejów pełniły wiele funkcji (głównie służyły do transportowania przesyłek) i wyróżniały się osobowością. Wydawało się, że stworzenia te rozumiały czarodziejów i potrafiły się z nimi komunikować.

Wygląd[]

Wśród sów wyróżniane były liczne gatunki. Do najpopularniejszych z nich należały:

Sowy były ptakami występującymi także w świecie mugoli. W zależności od gatunku osiągały różne rozmiary. Największe z nich dorastały do metra długości i mniej więcej dwóch metrów rozpiętości skrzydeł[1]. Zwierzęta te miały niewielkie głowy, a dzięki specjalnemu na nich ułożeniu piór, posiadały lepsze zdolności odbierania bodźców dźwiękowych oraz czuciowych.

Ich oczy były duże i posiadały zdolność do powiększania obrazu, a także miały lepsze widzenie stereoskopowe od innych ptaków. Gatunki polujące w nocy cechowały się lepszą widocznością w warunkach słabego oświetlenia niż gatunki żyjące za dnia.

Sowy miały krótki i mały dziób oraz dość pojemny pyszczek. Krótkie, grube nóżki zakończone były długimi i ostrymi szponami, doskonałymi do chwytania gałęzi i różnych przedmiotów.

Odżywianie[]

Sowy były drapieżnikami. Żywiły się głównie małymi gryzoniami, np. ryjówkami czy zającami. Mogły zjeść także to, co dawał im właściciel, jednak z reguły polowały samodzielnie. Mimo że miały krótki dziób, to był on tak ostry, że mógł zabić ofiarę niemal natychmiast. Do chwytania zdobyczy używały jednak szponów.

Ze względu na to, że sowy były towarzyskie i lubiły być chwalone, często polowały na większą zdobycz i przynosiły ją swojemu właścicielowi, po czym ją spożywały.

Cechy[]

W świecie magii sowy wykazywały większe przywiązanie do człowieka niż w świecie mugoli. Wysoki poziom inteligencji, bystre oczy i zdolność świetnej nawigacji pozwoliły udomowić sowy jako zwierzęta pocztowe. Wielu czarodziejów miało swoje własne sowy. Ptaki te były także niezwykle towarzyskie i mimo tego, że nie potrafiły rozmawiać, były świetnymi towarzyszami samotnych bądź smutnych ludzi.

Poczta[]

OWL carrying a message

Sowa niosąca przesyłkę

Ze względu na wspomniane cechy sowy znalazły zastosowanie jako doręczyciele poczty.

Koszty[]

Jednak, pomimo ich inteligencji, stworzenia te wymagały szkolenia w dostarczaniu i noszeniu przesyłek, co wiązało się z dużymi kosztami. Takie wyszkolone osobniki były produktem drogim, przez co większość rodzin posiadała tylko jedną sowę. Fakt ten powodował również, że powstawały instytucje specjalizujące się w usługach przesyłkowych[2].

Dostarczanie przesyłek[]

Errol okno

Errol dostarczający przesyłkę Weasleyom

Sowy posiadały naturalną skłonność do magii (w przeciwieństwie do świń), dzięki czemu potrafiły za każdym razem odnaleźć odbiorcę niesionej przez nie przesyłki, znając jedynie jego imię i nazwisko. Jedynymi wyjątkami, gdy zwierzęta te nie mogły dostarczyć przesyłki, były sytuacje, gdy czarodziej chciał stać się dla nich nienanoszalnym (podobnie jak ukrywane były budynki)[3].

W celu wysłania listu należało przywiązać go do nogi sowy lub - jak w przypadku paczek - umożliwić stworzeniu chwycenie przesyłki w szpony czy w dziób. Następnie sowa odlatywała do adresata. Po odebraniu przez niego przesyłki zwierzę albo czekało na odpowiedź, albo kierowało się z powrotem do swojego właściciela (w zależności od otrzymanych wskazówek nadawcy i stopnia zmęczenia przebytą trasą[4][5]).

Znane miejsca wykorzystania[]

W okolicach I wojny światowej zostały utworzone Sowie siły powietrzne, które pomagały w trakcie bitew toczonych w Europie, a ich historię opisał później w książce Simon Dentata[6].

Co najmniej do roku 1927 brytyjskie Ministerstwo Magii wykorzystywało sowy w celu komunikacji międzywydziałami. Ze względu jednak na walory estetyczne i higieniczne zostały zastąpione przez przesyłki wewnętrzne[7].

Совятня

Sowiarnia w Hogwarcie

W Hogwarcie istniało osobne pomieszczenie, sowiarnia, gdzie każdy uczeń mógł skorzystać z dowolnej sowy (były tam liczne gatunki, rozmiary, służące do przesyłek dużych i małych oraz do podróży długich lub krótkich). Za pomocą sów były również dostarczane do uczniów listy informujące o przyjęciu do szkoły, a na późniejszych latach z listą potrzebnych przyborów, wynikami egzaminów (tj. Standardowe Umiejętności Magiczne) czy innymi informacjami dodatkowymi (np. zostaniu prefektem czy kapitanem szkolnej drużyny quidditcha).

PocztaH

Poczta Hogsmeade

Hogsmeade znajdowała się poczta, w której było ponad 200 sów z różnych gatunków. Ubarwienie ptaków zależało od szybkości z jaka miała być dostarczona przesyłka.

Sowy służyły również gazetom i czasopismom (np. Prorokowi Codziennemu, Żonglerowi) do dostarczania swoich prenumerat czarodziejom. Wówczas ptaki te odbierały od zamawiających zapłatę za każdy dostarczony numer, którą należało umieścić w woreczku przywiązanym do skoku zwierzęcia[8]. W podobny sposób Fred i George Weasleyowie wykorzystywali sowy, aby wysyłać swoje [[Magiczne Dowcipy Weasleyów]produkty]] na teren Hogwartu co najmniej w latach 1996-1997.

Hodowla[]

Każdy, kto zdecydował się na kupno sowy, powinien pamiętać o podstawowych artykułach:

  • Klatka — dla sowy powinna była być dość duża, aby mogła ona swobodnie rozpostrzeć skrzydła. Nie zalecało się jednak ciągłego przetrzymywania zwierzęcia w klatce. Ptak ten powinien był mieć możliwość jak najdłuższego czasu spędzonego na lataniu. Klatka miała służyć przede wszystkim jako środek transportu oraz miejsce do spania.
  • Odżywianie — sowa odżywiała się samodzielnie, polowała w nocy (głównie na małe gryzonie). Powinno się je było zatem często wypuszczać. Jako uzupełnienie pożywienia zdobywanego przez sowy samodzielnie, czarodzieje często dawali im, jako nagrodę lub dla uspokojenia, przysmaki sów i orzeszki.
  • Latanie — sowy polowały głównie nocą, więc wtedy powinno się je było wypuszczać. Należało także zostawić otwartą klatę i okno, gdyby zwierzę wróciło. Nie powinno się cały czas trzymać sowy w klatce, ponieważ nie miała tam swobodnego ruchu.
  • Pielęgnacja — sowy nie wymagały szczególnej pielęgnacji.

Znane sowy[]

Ciekawostki[]

  • Sowy są bohaterami wielu przesądów na całym świecie (głównie występują jako zły omen, wyjątkiem jest tutaj m.in. kultura japońska).
    • Dla starożytnych Greków sowa była symbolem Ateny — bogini mądrości i wojny — a jeśli zauważono sowę, która przelatywała nad grecką armią przed bitwą, to uważano ją za zapowiedź zwycięstwa[9].
    • Starożytni Rzymianie wierzyli z kolei, że zwierzę to stanowi zły omen, który przepowiadał śmierć i katastrofę[9]. Dodatkowo w mitologii rzymskiej sowa była symbolem Minerwy — bogini mądrości
    • W Wielkiej Brytanii istnieje z kolei przesąd, według którego zobaczenie lecącej sowy w ciągu dnia przynosiło pecha. To właśnie tym zabobonem zabawiła się Joanne Kathleen Rowling w pierwszym rozdziale książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny, w którym jednak przedstawiła sowy jako symbol czegoś bardzo szczęśliwego (upadek Lorda Voldemorta)[9].
  • Autorka przyznała, że sowy, jakie poprzydzielała swoim bohaterom w pewnym stopniu odzwierciedlały ich osobowość. Biedny Ron otrzymał Świstoświnkęsyczka, które według Rowling są małymi, uroczymi sowami z uszami, ale nierzucającymi się w oczy. Puszczyk mszarny, którym był Errol, sowa Weasleyów, to według niej najbardziej komicznie wyglądający gatunek sowy na świecie. Cecha ta mogła nawiązywać właśnie do tego, że w rodzinie były na ogół radosne i pełne humoru osoby.
  • Rowling postanowiła przydzielić Harry'emu śnieżną sowę, ponieważ uważa ją za najpiękniejszy gatunek ze wszystkich. Podarowała mu ją również dlatego, iż czuła, że da ona Potterowi uznanie w Hogwarcie, gdyż nie była ona rodzimym gatunkiem Wielkiej Brytanii i nikt inny nie posiadał w zamku innego przedstawiciela tego gatunku[9].
  • Na swojej stronie autorka przyznała, że dopiero po przyjęciu do publikacji pierwszego tomu sagi zdała sobie sprawę z tego, że sowy śnieżne prowadzą w rzeczywistości dzienny tryb życia. Napisała tam również, że prawdopodobnie to podczas pisania Harry'ego Pottera i Komnaty Tajemnic odkryła, że są one również praktycznie ciche, a samice jeszcze cichsze niż samce. Wypowiedź tę podsumowała słowami, że nocne łowy Hedwigi można uznać albo za oznakę jej wielkich zdolności magicznych, albo za oznakę żałosnego braku badań wykonanych ze strony autorki[9]. Jednak już na Wizarding World kobieta napisała, że częste pohukiwania Hedwigi (na znak aprobaty lub pocieszenia) należy uznać za oznakę jej magicznie zwiększonych zdolności[2].
  • W artykule poświęconym sowom na Wizarding World autorka książek przyznała, że otrzymywała na początku listy od miłośników tych stworzeń oraz od ekspertów z informacjami, że zwierzęta te nie jedzą bekonu[2].
  • W dzieciństwie (gdy Joanne miała 7 lub 8 lat) matka autorki wykonała dla niej pluszową sowę, którą Jo pokochała i wówczas rozpoczęła się jej miłość i zafascynowanie tymi zwierzętami[2].
  • Sowy nie posiadają uszu zewnętrznych, a jedynie otwory słuchowe ukryte pod piórami. „Uszy” widoczne u niektórych sów (np. sowy uszatej) są w rzeczywistości pękami piór. Dodatkowo zakres słyszalnych przez nie dźwięków obejmuje przedział 50–21000 Hz.
  • Sowy jako jedyne spośród ptaków mrugają używając górnej powieki.
  • W grze Harry Potter: Hogwarts Mystery profeosor Binns nauczał uczniów szóstego roku o wpływie sowich sił powietrznych na przebieg I wojny światowej. Według historyka miały one znaczący wpływ na jej przebieg[10].
    • W tej samej grze istnieje nawóz z sowiego łajna, który został wykorzystany w roku szkolnym 1990/1991 do odratowania raptuśnika Nimfadory Tonks po tym, jak jego liście zjadła czapla czerwona[11].
  • Miranda Goshawk napisała co najmniej 3 tomy książek Jak wybrać sowę. Harry Potter posiadał jeden egzemplarz w 1992 roku[12].

Galeria[]

Występowanie[]

Przypisy

Advertisement