Harry Potter Wiki

CZYTAJ WIĘCEJ

Harry Potter Wiki
Advertisement
Harry Potter Wiki
Thedarkmark

Pierwsza Wojna Czarodziejów (ang. First Wizarding War) — konflikt czarodziejów i śmierciożerców, który oficjalnie rozpoczął się w 1970 roku, ale nieoficjalnie trwał już od 1943 roku. Wojnę tę wywołał Lord Voldemort, znany wcześniej jako Tom Marvolo Riddle. Zakończyła się 31 października 1981 roku atakiem w Dolinie Godryka, po którym Lord Voldemort stracił ciało, trafiony własnym zaklęciem uśmiercającym i został uznany za zmarłego. Zaklęcie wymierzone było w chłopca - Harry'ego Pottera - który przeżył.

Historia[]

Preludium wojny[]

Tom Riddle w Hogwarcie[]

Tom Marvolo Riddle już w sierocińcu wykazywał wczesne oznaki psychopatii. W 1938 roku zaczął uczęszczać do Hogwartu, gdzie trafił do Slytherinu. Tam po raz pierwszy mógł być podziwiany oraz znaleźć ludzi, którzy będą mu posłuszni nie tylko ze strachu. Korzystając ze swojej inteligencji i uroku osobistego wzbudzał sympatię wśród wszystkich nauczycieli, z wyjątkiem Albusa Dumbledore'a. Zdobył również grupkę oddanych przyjaciół (między innymi Avery'ego, Mulcibera czy Lestrange'a) o podobnych poglądach, którzy w późniejszym czasie mieli zostać śmierciożercami.

Otwarcie Komnaty Tajemnic[]

W drugiej połowie 1942 bądź na początku 1943 roku Tom odkrył, że jest dziedzicem Slytherina i za pomocą mowy węży otworzył Komnatę Tajemnic. Potwór, który się tam mieścił spetryfikował kilku uczniów i zabił Martę, co niemal nie doprowadziło do zamknięcia szkoły. Tom nie chcąc do tego dopuścić zrzucił winę na Hagrida, który przetrzymywał w tajemnicy akromantulę. W rezultacie Hagrid został wydalony, a Riddle dostał nagrodę za zasługi dla szkoły.

Zabójstwo w Little Hangleton[]

Zabójstwo Marty zostało wykorzystane do stworzenia pierwszego horkruksa, którym został dziennik Toma Riddle'a. W tym samym czasie Tom szukał swoich zaginionych krewnych w Little Hangleton. Odnalazł tam swojego ojca, Toma, a także dziadków (Thomas i Mary), którzy okazali się być mugolami. Zabił ich, a winą za zdarzenie obarczono Morfina, wujka Toma, który był znany z nienawiści do mugoli. Morfin sam się przyznał, ponieważ Tom wszczepił mu fałszywe wspomnienia. Za winą Morfina Gaunta przemawiało też to, że morderstwa dokonano jego różdżką. By zatrzeć swoje pochodzenie po mugolskim ojcu, Tom ukrył swoje nazwisko "Riddle" i zaczął się tytułować jako „Lord Voldemort”. Po powrocie do szkoły Tom omówił z profesorem Slughornem możliwość stworzenia sześciu horkruksów, a następnie zamienił pierścień należący do spokrewnionej z nim rodziny Gaunt w następnego horkruksa. Pierścień ten Riddle ukradł wujowi. W pewnym momencie Riddle spotkał się z Szarą Damą, która ujawniła mu lokalizację diademu swojej matki. Postanowił on również odnaleźć nie tylko ozdobę należącą niegdyś do Roweny Ravenclaw, ale także relikwie innych założycieli Hogwartu, aby dołączyć je do swojej kolekcji i zamienić w horkruksy.

Zabójstwo Chefsiby Smith[]

W 1945 roku, czyli tuż po ukończeniu szkoły Riddle ubiegał się o posadę nauczyciela obrony przed czarną magią, ale ówczesny dyrektor odmówił mu ze względu na zbyt młody wiek. Ku zaskoczeniu wszystkich Tom wybrał pracę u Borgina i Burkesa. To zajęcie wykorzystał, aby zaprzyjaźnić się z Chefsibą Smith, która miała w swoim posiadaniu dwie pamiątki po założycielach Hogwartu - medalion Salazara Slytherina i puchar Helgi Hufflepuff. Po tym, jak starsza pani pokazała chłopcu przedmioty, Riddle zabił ją oraz wszczepił fałszywe wspomnienia do należącej do Chefsiby Bujdki. Skrzatka została oskarżona o zabicie swojej pani, a Riddle uczynił z pucharu trzeci horkruks. Wkrótce potem zabił przypadkowego mugola, który posłużył do uczynienia horkruksa również z medalionu.

Doskonalenie się Voldemorta[]

Po zabójstwie Chefsiby, Tom rzucił pracę i zaczął podróżować po całym świecie. W pewnym momencie udał się do Albanii, gdzie odnalazł diadem, który po zamordowaniu tamtejszego chłopa zamienił w następnego horkruksa. Podczas podróży Riddle intensywnie badał czarną magię, a także konspirował z różnymi czarnoksiężnikami. Stawał się powoli coraz potężniejszy oraz coraz mniej ludzki. Od czasu do czasu spotykał się z byłymi kolegami ze szkoły, którzy stali się znani jako śmierciożercy. Zaczął także współpracować z mrocznymi stworzeniami, takimi jak olbrzymy czy wilkołaki.

Odwiedziny Lorda Voldemorta w Hogwarcie[]

Gdy Dumbledore został dyrektorem Hogwartu, Tom odwiedził Hogwart, aby ponownie złożyć propozycję objęcia stanowiska profesora obrony przed czarną magią. Albus jednak słyszał plotki o jego działaniach i odmówił. Zresztą prawdziwym celem Voldemorta było najprawdopodobniej odnalezienie miecza Gryffindora, który byłby ostatnim reliktem założycieli do jego kolekcji horkruksów. Po odmowie, według pogłosek, miał on umieścić klątwę na stanowisku nauczyciela czarnej magii, z powodu której nikt nie wytrzymał w tej pracy dłużej niż rok, a częste zmiany nauczycieli miały zmniejszać obronę absolwentów przed czarną magią.

Ukrywanie horkruksów[]

Podczas pobytu w Hogwarcie Riddle umieścił diadem w Pokoju Życzeń. Ukrył również pierścień w ruinach gauntowskiej chaty, a medalion położył w nadmorskiej jaskini, gdzie torturował dzieci z sierocińca. Puchar powierzył wiernej mu rodzinie Lestrange, która umieściła go w swoim skarbcu w Banku Gringotta. Dziennik pozostał w prywatnym posiadaniu Voldemorta.

Wojna[]

Początek wojny[]

W roku 1970 Lord Voldemort ogłosił się Czarnym Panem. Chciał ze swoją armią naśladowców przejąć władzę w świecie czarodziejów, a następnie stworzyć nowy porządek, w którym rządziłaby czysta krew, a mugole oraz zrównane z nimi mugolaki usługiwałyby rodom czystej krwi. Przy pomocy horkruksów Lord Voldemort miał być nieśmiertelnym władcą tego porządku.

Ataki[]

Aby osiągnąć swoje cele śmierciożercy wraz z sojusznikami zaczęli atakować mugoli oraz siać chaos. Atakowali również mugolaków czy zdrajców krwi. Inne magiczne istoty, uważane przez śmierciożerców za gorsze, czyli skrzaty domowe, które traktowane były jak szkodniki, czy też gobliny również cierpiały z powodu wojny.

Działania w Ministerstwie[]

Śmierciożercy, którzy zajmowali ważne stanowisko w ministerstwie, używali szantażu oraz klątwy Imperius, aby poszerzać wpływy Voldemorta, a także destabilizować ministerstwo. Augustus Rookwood, niewymowny w Departamencie Tajemnic, zdołał stworzyć niezwykle udaną sieć szpiegowską. Brytyjska Minister Magii Eugenia Jenkins była źle przygotowywana do rządzenia w czasie wojny i wydawało się, że ministerstwo przegrywa wewnętrzną walkę.

Zakon Feniksa[]

Zakonfull

Oryginalny skład Zakonu Feniksa

W odpowiedzi na rosnące zagrożenie Albus Dumbledore utworzył Zakon Feniksa, aby walczyć z zagrożeniem. Wielu urzędników ministerstwa (między innymi Elfias Doge, Alastor Moody oraz Frank i Alicja Longbottomowie) przystąpiło do tej organizacji, aby walczyć z rebelią.

Zmiany w ministerstwie[]

W 1975 Eugenia została usunięta ze stanowiska ministra, a jej miejsce zajął Harold Minchum. Postanowił on umieścić większą ilość dementorów w Azkabanie. W tym czasie po stanowiskach piął się Bartemiusz Crouch Sr, który był zwolennikiem surowej polityki wobec śmierciożerców. Minchum i Crouch robili pewne postępy, ale śmierciożercy dalej przeważali.

Nowi członkowie śmierciożerców, a także Zakonu Feniksa[]

W 1978 roku Severus Snape ukończył Hogwart i dołączył do szeregu śmierciożerców, gdzie byli jego koledzy ze szkoły, między innymi Evan Rosier czy Wilkes. Być może pod wpływem Snape'a, Voldemort próbował namówić do dołączenia Lily, pomimo tego, że była mugolaczką, a także jej chłopaka, Jamesa. Obaj jednak stanowczo odmówili, a niedługo później dołączyli do Zakonu Feniksa, wraz z Remusem, Syriuszem i Peterem.

Panujący strach wśród czarodziejów[]

Terror i chaos trzymały ludność czarodziejów w strachu do tego stopnia, że zaczęto bać się wypowiadać imię Voldemorta. Duża część czarownic i czarodziejów zginęła, a jednocześnie tożsamość większości zabójców była nieznana. To sprawiało, że ludzie podejrzewali się nawzajem, nawet w obrębie Zakonu. Na przykład Syriusz podejrzewał wieloletniego przyjaciela, Remusa o szpiegostwo.

Kradzież horkruksa[]

W 1979 roku Regulus Black, brat Syriusza dołączył do śmierciożerców. Pomimo popierania idei czystości krwi zaczął bać się szalonego i brutalnego przywódcy. Był pierwszym, który wywnioskował, że Voldemort stworzył horkruks, ponieważ jego skrzat, Stworek był wysłany do sprawdzenia zabezpieczeń przed kradzieżą medalionu Slytherina. Regulus postanowił go zniszczyć, co mu się nie udało, bo zginął z rąk inferiusów, ale przed śmiercią zdążył zamienić medalion w jaskini na fałszywy i powierzyć prawdziwy swojemu skrzatowi.

Oddanie dziennika[]

Voldemort postanowił oddać swój dziennik na przechowanie Lucjuszowi Malfoyowi, potomkowi rodziny czystej krwi, która miała wielowiekowe tradycje i cieszyła się ogromnym uznaniem w świecie czarodziejów. Jednym z powodów tej decyzji był fakt, że Dumbledore chronił Hogwart, przez co Czarny Pan nie mógł wtargnąć osobiście do szkoły i jedynym sposobem na otwarcie Komnaty Tajemnic było przemycenie cząstki jego duszy w dzienniku przy pomocy swojego sługi. Wiele lat później Lucjuszowi udało się włożyć dziennik do przyborów szkolnych Ginny, dzięki czemu otworzył Komnatę i uwolnił ukrywającego się w niej bazyliszka.

Zabijanie członków Zakonu[]

W 1980 roku z powodu braku rezultatów działań ministra Harolda, nowym ministrem została Milicenta Bagnold. Wkrótce potem Peter zdradził Zakon i potajemnie dołączył do śmierciożerców, a także zaczął dostarczać informacje o ruchach Zakonu Voldemortowi. Dzięki nowym informacjom, śmierciożercy zaczęli zabijać członków Zakonu, a wojna wkroczyła na początku 1981 roku w najkrwawszą fazę. Marlena McKinnon zginęła wraz ze całą rodziną. Edgar Bones wraz z żoną i dziećmi również zostali zamordowani. Fabian i Gideon Prewett walczyli dzielnie, ale ostatecznie zostali zabici przez grupę śmierciożerców na czele z Dołohowem. Dorcas Meadowes padła ofiarą samego Lorda Voldemorta. Ciała Caradoca Dearborna nigdy nie odnaleziono i uznano za zmarłego. Benio Fenwick został zabity i brutalnie okaleczony do takiego stopnia, że odnaleziono tylko fragmenty jego ciała.

Odpowiedź Ministerstwa[]

Barty Crouch, szef Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów wydał aurorom pozwolenie na używanie zaklęć niewybaczalnych przeciwko wrogom. Aurorzy skutecznie walczyli przeciwko olbrzymom, zabijając wiele z nich, w tym całe plemiona, dopóki nie zmusili ich do ukrycia. Ministerstwo zaczęło identyfikować i pojmować śmierciożerców. Igor Karkarow i Antonin Dołohow zostali aresztowani i wysłani do Azkabanu, podczas gdy Evan Rosier i Wilkes sprzeciwili się aresztowaniu, więc zginęli w walce.

Przepowiednia[]

Albus Dumbledore spotkał się z Sybillą, która aspirowała na stanowisko profesora wrożbiarstwa. Podczas spotkania Sybilla wypowiedziała przepowiednię o osobie, która urodzi się pod koniec lipca z rodziny, która trzy razy oparła się Czarnemu Panu i pokona Voldemorta. Przepowiednia mogła mówić o Neville'u Longbotomie lub Harrym Potterze. Severus Snape usłyszał tylko część przepowiedni i przekazał ją swojemu panu. Voldemort uznał, że przepowiednia dotyczy Pottera, więc postanowił go zabić.

Ukrycie Potterów[]

Snape, ponieważ szczerze kochał Lily poinformował Dumbledore'a, że Voldemort chce zabić Potterów. Albus nakazał rodzinie Potterów ukryć się przy pomocy Zaklęcia Fideliusa. James i Lily chcieli, aby Strażnikiem Tajemnicy był Syriusz. Jednakże Syriusz pomyślał, że Voldemort może go podejrzewać, więc polecił na strażnika Petera. Nikt nie podejrzewał, że Pettigrew jest zdrajcą. Glizdogon po zostaniu strażnikiem szybko poinformował Czarnego Pana o kryjówce Potterów.

Atak w Dolinie Godryka[]

Voldemort arrives

31 października 1981 Voldemort udał się, aby zabić Harry'ego. Zamordował Jamesa, który próbował nie wpuścić go do domu. Lily dał szansę ocalenia się, jeśli odejdzie od kołyski, w której był Harry. Lily odmówiła, więc Czarny Pan ją zamordował. Jednak matczyna miłość Lily dała Harry'emu ochronę. Śmiertelne zaklęcie odbiło się od Pottera i zniszczyło fizyczne ciało Voldemorta, a na czole Pottera po tym zaklęciu została jedynie blizna. Podczas próby zabójstwa Harry został również niezamierzenie kolejnym horkruksem Voldemorta.

Po wojnie[]

Radość po zwycięstwie[]

Ciało Voldemorta zostało zniszczone, ale jego horkruksy pozwoliły mu przetrwać jako zmaltretowana dusza. Uciekł z zawalającego się domu Potterów, a następnie ukrył się w Albanii, gdzie czekał, aż jeden z jego zwolenników go odnajdzie i przywróci do pełnej sprawności. Pettigrew odzyskał różdżkę Czarnego Pana na krótko przed tym, jak Hagrid zabrał Harry'ego z Doliny Godryka. Wiadomości o upadku Voldemorta i przypuszczenia, że umarł szybko się rozprzestrzeniała. Radość ze zwycięstwa była tak wielka, że zauważyły to mugolskie media. Czarodzieje masowo łamali zasady Kodeksu Tajności, ale minister Bagnold usprawiedliwiła ich słowami „Zapewniam nasze niezbywalne prawo do zabawy”.

Niesłuszne osadzenie Syriusza w Azkabanie[]

Chociaż Voldemort został pokonany, wielu śmierciożerców dalej siało zamęt. Peter Pettigrew usiłował się ukryć, ale Syriusz zrozumiał, że Peter jest zdrajcą. Black chciał się zemścić za śmierć przyjaciół i w tym celu śledził Glizdogona. Wyczuwając porażkę, Pettigrew wyczarował eksplozję, która zabiła dwunastu mugolskich gapiów, a następnie obciął sobie palec oraz używając zdolności animaga zmienił się w szczura i uciekł. Syriusz został aresztowany pod zarzutem zabicia dwunastu mugoli oraz Petera. Innym zarzutem było zdradzenie Voldemortowi lokalizacji Potterów, a także usługiwanie mu. Został wysłany do Azkabanu, bez procesu. Pettigrew po tym zdarzeniu zaczął się ukrywać jako szczur u rodziny Weasleyów.

Łapanie śmierciożerców i znikanie sprzymierzeńców[]

Aurorzy po wojnie masowo łapali śmierciożerców, do Azkabanu trafili Travers i Mulciber. Fenrir Greyback i inne wilkołaki wróciły do dzikich, odległych od skupisk ludzkich lasów. Pozostałe przy życiu olbrzymy opuściły Wyspy Brytyjskie i zamieszkały w ostatniej kolonii olbrzymów na świecie.

Zdrada Karkarowa[]

Igor Karkarow na przesłuchaniu, w zamian za zmniejszenie kary, zdradził parę nazwisk śmierciożerców. Jego zeznania doprowadziły do aresztowania Rookwooda. Śledztwo dotyczące sieci szpiegowskiej Augustusa doprowadziło do licznych przesłuchań. Wśród podejrzanych o pomaganie Voldemortowi za pośrednictwem Rookwooda był znany gracz quidditcha, Ludo Bagman. Igor na przesłuchaniu wydał również Bartemiusza Croucha Juniora, syna szefa Departamentu Przestrzegania Praw Czarodziejów.

Ukrycie się części śmierciożerców[]

Mimo ścigania przez Ministerstwo, wielu śmierciożerców uniknęło aresztowania. Znaczna liczba niewinnych ludzi została także uwolniona z działania klątwy Imperius, więc niektórzy śmierciożercy udawali, że byli pod wpływem tego zaklęcia. Inni po prostu wykorzystywali swoje bogactwo i wpływy, aby uniknąć odpowiedzialności. Jednym z tych, którym udało się pozostać na wolności był Lucjusz Malfoy. Ci, którzy uniknęli odpowiedzialności założyli, że Voldemort jest martwy i kontynuowali swoje codzienne życie.

Atak na Longbottomów[]

Nie wszyscy śmierciożercy złożyli broń. Bellatriks, Rabastan i Rudolf Lestrange wraz z Bartemiuszem Crouchem Juniorem uprowadzili, a następnie przesłuchiwali Franka i Alicję Longbottom. Wierząc, że mają informacje o miejscu pobytu Voldemorta, torturowali ich do tego stopnia, że zostali na stałe umysłowo niepełnosprawni. Longbottomowie trafili do Szpitala Świętego Munga na opiekę długoterminową. Ich dręczyciele zostali natomiast złapani i skazani. Bartemiusz Crouch Sr. skazał wszystkich na dożywocie w Azkabanie, w tym własnego syna. Gdy wszyscy byli zabierani do swoich cel, Bellatriks z dumą demonstrowała swoją lojalność wobec Czarnego Pana i wierzyła, że on powróci.

Zabranie Croucha Jr z Azkabanu[]

Matka Croucha Juniora i żona Croucha Seniora była umierająca i jej ostatnią wolą było uwolnienie syna z Azkabanu. Jej mąż przystał na to i podczas odwiedzin matka z synem zamienili się ciałami przy użyciu eliksiru wielosokowego. Młody Crouch po uwolnieniu był dla bezpieczeństwa pod wpływem Imperiusa swojego ojca. Po rzekomej śmierci syna reputacja Croucha Seniora spadła, a jego szanse na posadę Ministra Magii zmalały do zera. Kilkanaście lat później Crouch Junior zabił własnego ojca i pomógł w powrocie Lorda Voldemorta.

Podejście Dumbledore'a do zniknięcia Voldemorta[]

Wielu ludzi, w tym nowy minister magii, Korneliusz Knot uważało, że Voldemort jest martwy. Jednak Albus i jego zwolennicy z Zakonu Feniksa byli zdania, że Voldemort wróci. Dumbledore skontaktował się z Flamelem w celu ukrycia Kamienia Filozoficznego u Gringotta, ponieważ ten kamień mógłby pomóc w powrocie Voldemorta. Albus wiedział, że Harry jest przeznaczony na pokonanie Czarnego Pana, więc zlecił chronienie go za wszelką cenę Severusowi.

Występowanie[]

Advertisement