Peleryna niewidka
Peleryna-niewidka — magiczny płaszcz, umożliwiający znikanie osoby, która się nią okryje.
Peleryny-niewidki tkane są z sierści demimoza, magicznego stworzenia, które potrafi stawać się niewidzialnym; mogą również być zwykłymi płaszczami, nasyconymi zaklęciami zwodzącymi lub oślepiającymi. Wraz z upływem czasu takie peleryny-niewidki tracą swoje cudowne właściwości.
Jedyną peleryną, która przez lata zachowała własności i czyniła właściciela całkowicie niewidzialnym, jest płaszcz Ignotusa Peverella, jedno z trzech Insygniów Śmierci.
Historia
Ignotus Peverell wraz dwoma braćmi, czarodziejami, przeprawiał się przez głęboką i rwącą rzekę. Wyczarowawszy most, bez problemu przechodzili na drugą stronę. W połowie drogi zatrzymała ich Śmierć - niezadowolona z faktu, że została oszukana i mająca nadzieję na rychłe zabranie braci.
Ignotus, mając możliwość zażądania nagrody za przechytrzenie Śmierci, poprosił o coś, co pozwoliłoby mu odejść bezpiecznie i nie być przez nią ściganym. Śmierć niechętnie oddała mu swoją Pelerynę-Niewidkę.
Po tamtych wydarzeniach, Ignotus dożył podeszłego wieku. Jako starzec zdjął Pelerynę i przekazał ją synowi. „A wówczas pozdrowił Śmierć jak starego przyjaciela i poszedł za nią z ochotą, i razem, jako równi sobie, odeszli z tego świata”.
Peleryna Niewidka (niebieski kolor)
Ignotusowa Peleryna-Niewidka była przekazywana z pokolenia na pokolenie. Ród Peverellów wygasł w linii męskiej, ale potomkowie wciąż żyli, nosząc inne nazwisko.
Potomkami Ignotusa Peverella są Harry i James Potter.
Wiadomo, że tuż przed śmiercią James dał Pelerynę Albusowi Dumbledore'owi, by ten, jako Poszukiwacz Insygniów, mógł ją przebadać.
Harry, prawowity właściciel Peleryny, otrzymał ją w Boże Narodzenie 1991 roku.
Wygląd
O wyglądzie Peleryny-Niewidki niewiele jest wspomniane. Wiemy, że jest srebrna, zwiewna i lekka jak powietrze oraz dość duża (w czasach pierwszych lat nauki Harry Potter, Ron Weasley i Hermiona Granger bez problemów się pod nią mieścili).
Peleryna-Niewidka nie traci z wiekiem swych właściwości, nie mętnieje i nie płowieje; tego, kto ją nosi, czyni całkowicie niewidzialnym, „Dając mu stałe i nieprzenikalne ukrycie, bez względu na to, jakie zaklęcia się na nią rzuci”.
Peleryna nie kryła przed dementorami i magicznym okiem Alastora Moody'ego. Prawdopodopodobnie nie działała też na koty.