Szablon:Postać infoboxProfesor Gilderoy Lockhart (ur. 26 stycznia1964 r.) — sławny czarodziejpółkrwi. Kawaler Orderu Merlina Trzeciej Klasy i pięciokrotny laureat nagrody Najbardziej Czarującego Uśmiechu tygodnika „Czarownica”. Jest popularny głównie wśród czarownic, które są zachwycone jego urokiem osobistym. Zdobył sławę, ponieważ przypisał sobie dokonania innych czarodziejów rzucając na nich Klątwę Zapomnienia, a następnie opisując je w swoich dziełach.
Jak na ironię, sam stracił pamięć na skutek rykoszetu tego czaru 29 maja 1993 roku za sprawą uszkodzonej różdżki Rona Weasleya i został stałym rezydentem Szpitala Świętego Munga.
Niewiele wiadomo na temat wczesnej biografii Gilderoya. Lockhart urodził się w XX wieku w rodzinie czarodziejów. W wieku jedenastu lat rozpoczął naukę w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Pierwszego września został przydzielony do Ravenclawu, co przez wielu odbierane jest nadal z wielkim zaskoczeniem biorąc pod uwagę jego niskie umiejętności w rzucaniu choćby prostych zaklęć.
Podczas edukacji, jak sam twierdził, był szukającym w drużynie Quidditcha (proponował Harry'emu prywatne lekcje), jednak informacja ta nie została potwierdzona.
Kariera autora
„Moje książki nie sprzedawałyby się tak dobrze, gdyby ludzie nie sądzili, że to właśnie ja dokonałem tego wszystkiego. Nikt nie chce czytać o jakimś szpetnym armeńskim czarowniku, nawet jeśli uwolni wioskę od wilkołaków”
— Gilderoy Lockhart
Po ukończeniu edukacji w Hogwarcie Lockhart szybko zyskał sławę jako utalentowany czarodziej i autor. Odważny i mężny stawiał czoła niejednemu niebezpieczeństwu, następnie zaś swe czyny opisywał w swoich dziełach. Po wielu latach wyszło jednak na jaw, iż dokonania te stanowiły zasługi innych czarodziejów, których to Gilderoy wymazał pamięć. Przywłaszczając sobie wyczyny innych zyskał jednak sławę, która nawet po skandalu nie została mu odebrana.
Lockhart napisał szereg dzieł, dlatego też i jego ofiar było sporo (między innymi ormiański czarownik czy czarownica o owłosionej brodzie). Jego popularność stale wzrastała, co było zasługą nie tylko zaskakującej treści dzieł, ale też wdzięku jaki posiadał. Największą część jego fanów stanowiły czarownice.
Książki
Lockhart, jak wspomniano już wyżej, jest autorem wielu "autobiograficznych" opisów:
Lockhart nie spisał się jako nauczyciel. Na swoich lekcjach obowiązywała nauka oparta jedynie na jego podręcznikach; praktyki było zaś niewiele. Jako profesor nie dawał dobrego przykładu nie potrafiąc opanować chochlików kornwalijskich czy też przepytując z wiedzy o samym sobie przy pomocy quizów i testów. Nie dziwi więc fakt, że nie był lubiany przez wielu. Jego wielbicielkami były zaś uczennice, w tym Hermiona, która starała się to jednak ukrywać.
Lockhart zorganizował dla uczniów Klub Pojedynków, w którym, jak sama nazwa mówi, zamierzał nauczać pojedynkowania. Klub ten okazał się jednak niemałą katastrofą. Profesor nie potrafił nawet zademonstrować prawdziwego pojedynku, od razu zostając pokonanym przez Severusa Snape'a. Nie potrafił także zapanować nad uczniami, kiedy ci pojedynkowali się. Mimo porażki Lockhart wykazywał jednak duże zadowolenie z siebie.
Komnata Tajemnic
Gilderoy Lockhart był nauczycielem, kiedy w zamku dochodziło do ataków bazyliszka. Jako profesor obrony przed czarną magią oraz osoba mająca za sobą tak wielkie wyczyny, ku niedowierzaniu wielu, angażował się w poszukiwanie winowajcy i rozwiązanie problemu, rzucając tylko obietnice bez pokrycia. Inni nauczyciele patrzyli na jego postępki z politowaniem.
Kiedy Voldemort porwał Ginny Weasley, Lockhart zamierzał uciec z zamku, aby nie musieć stawać oko w oko z niebezpieczeństwem, z którym by sobie nie poradził. Jego tchórzostwo zostało jednak dostrzeżone przez Harry'ego i Rona, którzy następnie wymusili na swoim nauczycielu udanie się wraz z nimi do komnaty. Tam zaś w wyniku przypadku Lockhartowi udało się na moment przejąć przewagę, dzięki czemu rzucił zaklęcie zapomnienia na uczniów, chcąc przypisać sobie kolejne nie swoje zasługi. Ze względu na uszkodzenie różdżki Rona zaklęcie to trafiło go rykoszetem, i w efekcie Gilderoy został ofiarą swoich częstych praktyk - stracił pamięć.
Różdżka Gilderoy'a
Pobyt w Szpitalu
Po utracie pamięci Lockhart został stałym rezydentem oddziału
chorób nieuleczalnych w szpitalu dla czarodziejów. Pokój szpitalny zastępował mu dom, dlatego widać w nim było odcisk stałej obecności byłego profesora. Gilderoy nie miał jednak osobnej sali - dzielił pokój między innymi z rodzicami Neville'a. Lockhart, mimo popularności, nie miewał gości.
Mimo utraty pamięci Lockhart nadal posiadał grono fanów; także wśród personelu medycznego.
Harry, Ron i Hermiona mieli jeszcze jedną okazję, by spotkać swojego dawnego nauczyciela. Podczas odwiedzin taty Rona, który po ugryzieniu węża przebywał w szpitalu uczniowie przez przypadek trafili na Lockharta, który jednak z racji swojego urazu nie poznał ich.
Późniejsze życie
W serii nie dowiadujemy się więcej na temat Gilderoya. W wywiadzie udzielonym po publikacji książki Rowling powiedziała jednak, że uraz Lockharta jest trwały i nigdy już nie odzyskał on pamięci.
Wygląd
Gilderoy wyróżniał się swoim wyglądem w pozytywnym znaczeniu. Był przystojny i czarujący.
Wizerunek Lockharta na Pottermore
Posiadał onieśmielający uśmiech oraz bujne błyszczące blond włosy. Jego aparycję podkreślały także często wyszukane stroje. Jednak w chwilach tchórzostwa jego urok zanikał.
Usposobienie
Lockhart był czarodziejem absolutnie przekonanym o swojej doskonałości, a także bardzo próżnym i pewnym siebie. Nie wahał się opowiadać każdemu o swoich osiągnięciach, wyolbrzymiając "swoje" czyny i podkreślając swoją odwagę i wielkie umiejętności. Lockhart miał także czelność pouczać innych, niewątpliwie bardziej doświadczonych czarodziejów. Najbardziej kochał samego siebie, co udowadniał opowiadając na każdym kroku o swej nieomylności i doskonałości. Narcyzm potwierdza także uwielbienie Gilderoya do patrzenia na samego siebie.
Lockhart był całkowicie pozbawiony taktu oraz nie dostrzegał (lub całkowicie ignorował) irytacji innych na swoje zachowanie.
W obliczu niebezpieczeństwa jednak pokazywał swoje prawdziwe oblicze: tchórzostwo, spryt i brak skrupułów. Nie wahał się także poświęcić zdrowia i życia innych (Ginny Weasley), aby tylko wpisać kolejną zasługę na swoje konto.
Biorąc pod uwagę jego oszustwa można także śmiało wysunąć stwierdzenie, że Lockhart był notorycznym kłamcą.
Umiejętności
Mimo przynależności do Ravenclawu, czyli domu słynącego ze studentów wyróżniających się wysokim poziomem inteligencji i mądrością, Lockhart był niezbyt bystry, a jego magiczne umiejętności nie były na wysokim poziomie.
Czary - Gilderoy wielokrotnie udowodnił, że nie potrafi rzucać zaklęć prawidłowo. Ponadto miał duże braki w wykształceniu - nie pamiętał inkantacji (jak w przypadku nieumiejętności poradzenia sobie z chochlikami) lub rzucał je nieumiejętnie (pozbawienie Harry'ego kości ramienia po kontuzji). Co ciekawe, te wpadki nie zniechęcały go; zawsze posiadał jakieś wytłumaczenie na swoje niepowodzenia. Lockhart doszedł jednak do perfekcji jeśli chodzi o umiejętność rzucania zaklęcia zapomnienia - wyczyścił pamięć skutecznie wielu czarodziejom i czarownicom.
Pojedynki - podobnie jak w rzucaniu innych zaklęć, i z tej dziedziny Gilderoy nie był najlepszy, co zademonstrował podczas pojedynku ze Snape'em.
Pisarstwo - mimo nie dokonania żadnego z opisanych przez siebie osiągnięć nie ulega wątpliwości, że Gilderoy potrafił pisać książki. Biorąc pod uwagę jednak jego kłamstwa istnieje możliwość, że także w tej kwestii nie postępował uczciwie i jego dzieła zostały tak naprawdę napisane przez kogoś innego.
Relacje
Fani
Większość fanów Lockharta można podzielić na gospodynie domowe w średnim wieku (jak np. Molly Weasley) oraz młode uczennice (np. Hermiona Granger czy też Susan Bones). Fani byli bardzo urzeczeni jego wyglądem oraz imponującą charyzmą, przez co nie dostrzegali wad jego prawdziwej osobowości, takich jak narcyzm i ogólna niekompetencja. Niektóre fanki Gilderoya, jak Gladys Gudgeon oraz Veronica Smethley, regularnie pisały do niego listy.
Gdy wyszło na jaw, że Gilderoy Lockhart jest oszustem i stracił pamięć, większość jego fanów straciła nim zainteresowanie. Pozostali jednak tacy, którym nie przeszkadzała ani niewiarygodność idola, ani jego uraz.
Harry Potter
Lockhart od pierwszego spotkania irytował Harry'ego, który nigdy nie domagał się poklasku i nie szukał sławy. Odwrotna postawa Gilderoya, a także podkreślanie popularności Harry'ego wbrew jego woli spowodowała jego szczególną niechęć do nowego profesora. Ich relacji nie polepszył także szereg przypadków, w których to Lockhart zaszkodził Harry'emu (między innymi pozbawienie go kości w ramieniu).
Hermiona Granger
Hermiona obok wielu innych uczennic nie potrafiła oprzeć się urokowi Gilderoya. Swoje podekscytowanie jego osobą wyraziła już podczas wizyty w księgarni, gdzie ujrzała go pierwszy raz. Cieszył ją także fakt, że podręczniki do nauki na drugim roku są autorstwa Lockharta.
Jako uczennica sumienna i bardzo zdolna zawsze wykazywała wielki szacunek wobec nauczycieli, jednak wobec Lockharta szacunek ten przerodził się dość szybko w swego rodzaju uwielbienie. Odpowiedziała najlepiej z klasy na zadane w quizie na temat nauczyciela pytania, za co otrzymała pochwałę. Nie zwracała wielkiej uwagi na braki w kompetencji nauczyciela, a także usprawiedliwiała jego błędy. Przyjaciele nie rozumieli jej zachowania i zarzucali, że główną przyczyną jej podziwu wobec nauczyciela jest jego wygląd.
Lockhart irytował wszystkich nauczycieli. Spowodowane było to przede wszystkim jego niskimi kompetencjami oraz wiecznym przechwalaniem się na temat swoich wielkich wyczynów i umiejętności.
Gilderoy zażenował Flitwicka i Snape'a w Walentynki, kiedy wygłosił swój komentarz, aby uczniowie nie wahali się prosić o puszczenie w obieg Eliksiru Miłości oraz poinformował uczniów, że profesor Flitwick "wie więcej o zaklęciach wprowadzających w upojny trans niż jakikolwiek inny czarodziej".
Mimo swojego poirytowania, nauczyciele wykazywali dużą dozę dystansu i cierpliwości do postępowania Lockharta.
Etymologia
Pierwsza część nazwiska bohatera, Lock, ma anglosaskie pochodzenie, i odnosi się do kilku znaczeń. W tym przypadku najbardziej pasujące tłumaczenie tego słowa to pseudonim dla kogoś o kręconych włosach.
Podpis
Ciekawostki
J. K. Rowling zdradziła w jednym z wywiadów, że do wykreowania postaci Lockharta zainspirowała ją realna osoba. Autorka nie chciała jednak zdradzić, kto jest tą tajemniczą osobą. Krążyła plotka, że tą inspiracją był jej eks-mąż, jednak Rowling zaprzeczyła temu. [1]
Ulubiony kolor Lockharta to liliowy.
Gilderoy jako jedyny nauczyciel obrony przed czarną magią nie miał związku z Voldemortem. Pozostali nauczyciele Harry'ego mieli bezpośredni lub pośredni związek z Czarnym Panem.
Lockhart interesował się modą i urodą. Chciał nawet stworzyć własną serię kosmetyków do włosów.
