Można oczywiście edytować drobne błędy interpunkcyjne i ortograficzne (jeśli takie występują).
Ministrowie Magii znani z serii: Korneliusz Knot, Rufus Scrimgeour, Pius Thicknesse, Kingsley Shacklebolt
Brytyjski Minister Magii — lider społeczności czarodziejskiej w Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz najwyższy rangą urzędnik Ministerstwa Magii. Minister jest odpowiednikiem mugolskiego premiera, najważniejszą osobą wśród czarodziejów w Wielkiej Brytanii, zarządzający całym ministerstwem.
Minister Magii kieruje wszystkimi departamentami i biurami przez szefów każdego z działów. Przewodniczy obradom Wizengamotu, lecz decyzje zapadają większością głosów. Głównym zadaniem Ministra jest utrzymanie czarodziejskiego świata w tajemnicy przed mugolami oraz informowanie premiera Wielkiej Brytanii o sytuacjach kryzysowych, które mogą wpłynąć na życie mugoli.Nie ma zasady z jakiego Departamentu powinien pochodzić Minister. Ma on także swój Personel Pomocniczy.
Wybory
Ministerstwo Magii zostało formalnie założone w 1707 roku. Pierwszym Ministrem Magii został wybrany Ulick Gamp.
Minister Magii jest demokratycznie wybierany w wyborach powszechnych. W czasach kryzysu Ministra wybierają wysocy urzędnicy Ministerstwa Magii oraz Wizengamot poprzez zaproponowanie odpowiedniego kandydata na to stanowisko.
Mugolski premier nie ma prawa ingerować w wybór nowego Ministra Magii. Wybór Ministra jest kwestią tylko czarodziejskiego świata.
Wybory nowego ministra mogą zostać przeprowadzone w przypadku:
- Odejścia ówczesnego ministra,
- Śmierci ministra,
- Dymisji ministra,
- Końca kadencji ministra.
Kadencja
Nie ma ustalonego limitu kadencji, jakie czarodziej może sprawować funkcję Ministra Magii. Minister jest jednak zobowiązany do przeprowadzania regularnych wyborów maksymalnie co siedem lat.
Ministrowie Magii zazwyczaj rządzą dłużej niż ich odpowiednicy w mugolskim świecie. Pomimo narzekań, społeczność czarodziejów ma duże zaufanie do swojego Ministra i stoi za nim murem, co jest rzadko spotykane w mugolskim świecie. Chodzi w tym głównie o to, aby Mnisterstwo Magii było stabilne, a czarodziejski świat pozostawał w ukryciu.
Historia
Rada Czarodziejów
Przed 1707 rokiem Rada Czarodziejów była jednym z najdłużej sprawujących władzę organów w świecie magii. W 1692 roku Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów uchwaliła dokument zwany Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarów. Zabraniał on czarodziejom używać magii w obecności mugoli. Społeczność czarodziejów potrzebowała zatem uporządkowanej, zorganizowanej i bardziej złożonej struktury rządzenia oraz jednej osoby, która wspierałaby, regulowała i komunikowałaby się ze społecznością w ukryciu. Wtedy czarodzieje i czarownice postanowili utworzyć Ministerstwo Magii, którym zarządzaniem zająłby się Minister Magii.
Barberus Bragge
Barberus Bragge
Barberus Bragge był przewodniczącmy Rady Czarodziejów w okresie II połowy XIII wieku (wiadomo, że piastował to stanowisko w 1269 roku). Był odpowiedzialny za wprowadzenie do quidditcha złotego znicza. Jego podobizna znajduje się na karcie z Czekoladowych Żab.
Burdock Muldoon
Burdock Muldoon
Burdock Muldoon był czternastowiecznym przewodniczącym Rady Czarodziejów. Podczas swojej kadencji postanowił, że każde stworzenie, które chodzi na dwóch nogach można nazywać istotą, podczas gdy reszta zostanie zwierzętami. Wezwał wszystkie stworzenia wypełniające wymogi, aby omówić na szczycie nowe prawa czarodziejskie. Sala zapełniła się goblinami, które przyprowadziły wiele równych stworzeń dwunożnych.
Elfrida Clagg
Elfrida Clagg to mądra czternastowieczna lub siedemnastowieczna przewodnicząca Rady Czarodziejów. W czasie jej kadencji, jednym z najgorętszych tematów dyskusji był podział między istotami a zwierzętami. Podział wymyślony przez jej poprzednika zakładał, że jako istotę rozumie się każdy gatunek chodzący na dwóch nogach.
Elfrida Clagg
Nie sprawdziło się to, gdyż na spotkanie zorganizowane przez Muldoona mające na celu omówienie nowego prawa stawiło się wiele takich stworzeń takich jak elfy, chochliki czy trolle, których nie interesował temat zebrania i były zajęte demolowaniem sali i robieniem psikusów. Clagg opracowała podział, polegający na uznaniu za istotę każdy gatunek mówiący po ludzku. Jednak i to nie było wystarczające. Na spotkanie przybyły trolle, które gobliny nauczyły kilku prostych zdań. Stawiły się także duchy, nie biorące udziału w poprzednim zebraniu ze względu na to, że lewitują, a nie chodzą. Opuściły jednak one obrady, twierdząc, że poruszane są jedynie tematy dotyczące żywych. Centaury odmówiły przyjścia, protestując przeciwko wykluczeniu trytonów, które poza wodą porozumiewają się jedynie po trytońsku. Dopiero w 1811 r. Grogan Kikut rozwiązał problem, zakładając, że istotą jest „każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustalaniu tych praw”.
Elfrida Clagg zakazała używania znikaczy podczas meczów quidditcha i utworzyła Rezerwat Znikaczy w Somerset im. Modesty Rabnott.
Ulick Gamp
Ulick Gamp był ostatnim przewodniczącym Rady Czarodziejów. Brał udział w zatwierdzaniu Międzynarodowego Kodeksu Tajności Czarów. Za zasługi został wybrany pierwszym Ministrem Magii.
XVIII wiek
Ulick Gamp
Szablon:MinisterUlick Gamp był pierwszym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1707–1718. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Przed objęciem najważniejszego urzędu był szefem Wizengamotu. Jego największym dziedzictwem było założenie Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów.
Nadzorował przestraszoną społeczność czarodziejów przystosowującą się do nałożenia Międzynarodowego Kodeksu Tajności Czarów. Szczególnie upierał się na silne zaklęcia ukrywające Dziurawy Kocioł i odpowiednie zachowanie wszystkich korzystających z tego miejsca. Był wyrozumiały w stosunku do tych, którzy musieli mieć możliwość odetchnienia w obliczu tych ciężkich warunków. W późniejszym czasie minister dał swoje zaufanie właścicielowi Dziurawego Kotła i powierzył odpowiedzialność za wpuszczanie przez tylne podwórko czarodziejskiej społeczności na ulicę Pokątną.
Po 11 latach rządów, w 1718 prawdopodobnie przeszedł na emeryturę lub zmarł.
Damocles Rowle
Szablon:MinisterDamocles Rowle był drugim Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1718–1726. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy.
W tym czasie planował wybudować magiczne więzienie, które miałoby być ulokowane na Hebrydach. Po czasie zmienił jednak zdanie i nalegał na korzystanie z Azkabanu jako więzienia dla czarodziejów. Było one fortecą dla dementorów, w XV wieku używane przez szalonego czarnoksiężnika Ekrizdisa. Twierdził że dementorzy mogą zostać wykorzystani jako strażnicy – zaoszczędziłoby to Ministerstwu czasu, pieniędzy i kłopotów, a więc byłyby to same korzyści. Mimo licznych protestów czarodziejów ze względu na dementorów i czarną historię Azkabanu, plan Rowle'a został wypełniony. Wielu więźniów zostało tam sprowadzonych i wielu z nich, którzy wcześniej nie byli niebezpieczni, ani szaleni, tacy właśnie stawali się w Azkabanie.
Jego działania zostały ocenzurowane przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów, a on sam został usunięty z stanowiska Ministra Magii.
Perseus Parkinson
Szablon:MinisterPerseus Parkinson był trzecim Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1726-1733. Rządził jedną kadencję. Jego głównym zadaniem było zabronienie ślubów czarodziejów z mugolami.
W ciągu swojej siedmioletniej kariery próbował zatwierdzić ustawę zabraniającą czarodziejom zawierania małżeństw z mugolami. Społeczeństwu czarodziejów zależało jednak na utrzymaniu pokoju. Zmęczeni anty−mugolską propagandą, przegłosowali Parkinsona przy pierwszej okazji. Po niedługim czasie z tego powodu został pozbawiony funkcji Ministra Magii.
Eldritch Diggory
Szablon:MinisterEldritch Diggory był czwartym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1733-1747. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy, przy czym pod koniec drugiej kadencji zmarł. Był jednym z najlepszych i popularnych ministrów. Jako pierwszy ustanowił program rekrutacyjny na stanowisko aurora.
Podczas swojej kadencji odwiedził Azkaban. Był zszokowany, ponieważ nie miał pojęcia o przerażających warunkach panujących w więzieniu, gdzie wielu umierało z rozpaczy, a reszta była kompletnie szalona. Po powrocie do Londynu, Diggory powołał komitet do poszukiwania alternatywnego miejsca do Azkabanu, albo przynajmniej usunięcia dementorów jako strażników. Eksperci twierdzili, że jeśli dementorów pozbawi się dusz więźniów, którymi się karmili, mogą opuścić więzienie i udać się na ląd. Jednak Diggory był tak przerażony tym co widział, że nadal kontynuował poszukiwania alternatyw do Azkabanu.
W 1747r. podczas pracy w swoim biurze zmarł na smoczą ospę.
Albert Boot
Szablon:MinisterAlbert Boot był piątym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1747-1752. Rządził niepełną kadencję, spowodowaną jego odejściem. Był sympatycznym, ale nieudolnym ministrem.
Jego kadencja trwała podczas krwawych buntów goblinów. Ministerstwo starało się z nimi uporać, ale bez skutku. Po nieprawidłowo zarządzanych Buntach Goblinów zrezygnował ze stanowiska.
Basil Flack
Szablon:MinisterBasil Flack był szóstym Ministrem Magii. Piastował ten urząd przez dwa miesiące w 1752 r. Był Ministrem Magii przez najkrótszy okres czasu. Możliwe, że z powodu kryzysu został wybrany przez społeczność czarodziejów jako tymczasowy minister.
Sprawował swoją władzę w trakcie trwających Buntów Goblinów. Zrezygnował po tym jak Gobliny połączyły siły z wilkołakami, jako część tych samych buntów, które wywołały dymisję jego poprzednika Alberta Boota.
Hesphaestus Gore
Szablon:Minister
Hesphaestus Gore był siódmym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1752-1770. Został wybrany na to stanowisko co najmniej trzy razy, przy czym w połowie trzeciej kadencji przeszedł na emeryturę. Udało mu się zapanować nad Buntami Goblinów. Był jednym z pierwszych Aurorów.
Udało mu się skutecznie zapanować nad buntami magicznych stworzeń. Odmówił rozważenia programów resocjalizacyjnych dla wilkołaków, co ostatecznie wywołało nowe ataki.
W 1754r. Gore wraz z Włoskim Ministrem Magii sędziowali wyścig na miotłach z Aberdeen do Rzymu między dwoma najsłynniejszymi lataczami w Europie. W koloseum, gdzie mieli zjawić się zawodnicy, wybuchł konflikt między rywalizującymi frakcjami fanów. W wyniku zamieszek doszło do zniszczenia koloseum. Orabella Nuttley, urzędniczka Wydziału Niewłaściwego Użycia Czarów naprawiła kolumny zaklęciem Reparo, które sama stworzyła. Hesphaestus i inni ministrowie poprosili ją, aby nauczyła ich wykonywania tego zaklęcia. W późniejszym czasie Gore przyznał pani Nuttley Order Merlina Pierwszej Klasy za zapobiegnięcie poważnego naruszenia Międzynarodowego Kodeksu Tajności Czarów.
W swojej kadencji znacząco wzmocnił i wyremontował więzienie Azkaban. Po osiemnastu latach sprawowania władzy przeszedł na emeryturę.
Maximilian Crowdy
Szablon:MinisterMaximilian Crowdy był ósmym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1770-1781. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Był ministrem broniącym mugoli i mugolaków.
Jako charyzmatyczny lider rozgromił kilka ekstremistycznych ugrupowań zwolenników czystej krwi, które planowały ataki na mugoli.
Zmarł tajemniczo podczas pracy w swoim biurze. Tajemnicza śmierć stała się tematem wielu książek i teorii spiskowych.
Porteus Knatchbull
Szablon:MinisterPorteus Knatchbull był dziewiątym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1781-1789. Został wybrany na to stanowisko jeden raz. Miał duże wpływy na politykę i zarządzanie w Wielkiej Brytanii.
W 1782 roku, w zaufaniu, został poproszony przez ówczesnego mugolskiego premiera, Lorda Northa, o sprawdzenie czy mógłby poradzić coś wobec umysłowej niestabilności króla Jerzego III. Z tego powodu wyciekło podanie, że Lord North wierzy w czarodziejów i został on zmuszony do rezygnacji po wotum nieufności.
W 1789 prawdopodobnie starał się o reelekcję, ale społeczność czarodziejów wybrała nowego ministra.
Unctuous Osbert
Szablon:MinisterUnctuous Osbert był dziesiątym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1789-1798. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Był marionetką Septimusa Malfoya.
Septimus Malfoy, członek potężnej i bogatej rodziny Malfoyów miał ogromny wpływ na działania Ministerstwa i samego Ministra. Kadencja Osberta była podporządkowana interesom Malfoya. Wiele osób twierdziło że Minister Unctuous był niczym więcej, jak marionetką Septimusa, który de facto podejmował ważne decyzje za niego.
W 1798 opuścił urząd Ministra Magii, prawdopodobnie przechodząc na emeryturę.
Artemizja Lufkin
Szablon:MinisterArtemizja Lufkin była jedenastym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1798-1811. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Była pierwszą kobietą na stanowisku Ministra Magii.
Wybór kobiety na Ministra oburzył konserwatywną część Wizengamotu, zaczęli protestować przeciwko niej. Artemizja mimo wszystko utrzymała się na stanowisku, a nawet została wybrana przez społeczność na drugą kadencję. Założyła Departament Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów, w którym ciężko, ale efektownie pracowała. W czasie jej kadencji odbyła się jedna z edycji Mistrzostw Świata w Quidditchu.
Po zakończeniu kadencji, w 1811 roku przestała być Ministrem Magii. Możliwe że nadal pracowała w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów.
XIX wiek
Grogan Kikut
Szablon:MinisterGrogan Kikut był dwunastym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1811-1819. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Jest popularnym Ministrem Magii.
Jako nowo mianowany Minister Magii, zdecydował, że istotą jest każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustaleniu tych praw. Z tego powodu podzielił Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami na trzy wydziały: Wydział Zwierząt, Wydział Istot i utworzony później Wydział Duchów.
Prawdopodobnie podczas kadencji Kikuta odbyły się w Ministerstwie Magii manifestacje duchów, które spowodowały, że minister stworzył wcześniej wspomniany Wydział Duchów. Był również pasjonatem quiddicha, dlatego był również odpowiedzialny za stworzenie Departamentu Magicznych Gier i Sportów.
W 1819 roku nie udały mu się starania o reelekcję. Prawdopodobnie dalej pracował w Ministerstwie Magii.
Josephina Flint
Szablon:MinisterJosephina Flint była trzynastym Ministrem Magii. Piastowałą ten urząd w latach 1819-1827. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Jest znana z swojej nietolerancji wobec mugolskich przedmiotów.
Josephina ujawniła niezdrowe, anty−mugolskie uprzedzenia w biurze i nie przepadała za ich nowymi wynalazkami, jakim był na przykład telegraf. Według niej miał on przeszkadzać w prawidłowym działaniu różdżki.
Prawdopodobnie, w wyborach nie została ponownie wybrana na ten urząd.
Ottaline Gambol
Szablon:MinisterOttaline Gambol była czternastym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1827-1835. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Wprowadziła nowy środek transportu dla uczniów Hogwartu.
Wprowadziła Ekspres Hogwart−Londyn, który zastępował dotychczasowe świstokliki, teleportację za pomocą proszku Fiuu oraz wiele innych sposobów. Nie było to proste, ponieważ Mugole nie mogli się dowiedzieć o istnieniu tegoż pociągu. Powołała komisję, która rzuciła na pociąg sto sześćdziesiąt siedem zaklęć, które miały skutecznie ukrywać pociąg. Wiele rodzin czystej krwi oburzało się, że ich dzieci do szkoły muszą jeździć mugolskim środkiem transportu. Uważali to za poniżające i niehigieniczne. Gambol zakończyła trwające od wielu lat rozważenia na temat transportu uczniów do Hogwartu w Highland, w Szkocji.
Radolfus Lestrange
Szablon:MinisterRadolfus Lestrange był piętnastym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1835-1841. Rządził niepełną jedną kadencję. Chciał przeprowadzić reformy w Ministerstwie Magii.
W czasie swojej kadencji chciał zlikwidować z Ministerstwa Magii Departament Tajemnic. Jednak nie było to pochwalane przez większość osób.
Zrezygnował ze stanowiska ze względu na zły stan zdrowia. Plotka głosi, że prawdziwym powodem odejścia Lestrange'a była niezdolność do radzenia sobie z natężeniem pracy w biurze.
Hortensia Milliphutt
Szablon:MinisterHortensia Milliphutt była szesnastym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1841-1849. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Wprowadzała wiele nowych legislacji.
Hortensia wprowadziła więcej legislacji niż jakikolwiek inny wcześniej urzędujący Minister. Większość z nich była użyteczna, ale do jej politycznego upadku doszło, gdy zaczęła ustanawiać nużące regulacje (dotyczące m.in. szpiczastości kapelusza i tym podobnym).
Z tego powodu nie została wybrana na kolejną kadencję.
Evangeline Orpington
Szablon:MinisterEvangeline Orpington była siedemnastym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1849-1855. Rządziła pełną jedną kadencję. Była jedną z najlepszych Ministrów Magii w historii.
Po tym, gdy jeden z jej poprzedników zatwierdził nowy środek transportu jakim był Ekspres Londyn-Hogwart, Ministerstwo postanowiło zbudować stację kolejową w Hogsmeade. Nie byli jednak w stanie zbudować kolejnej stacji w Londynie, gdyż naruszałoby to Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarów. Pani minister Orpington wpadła na pomysł stworzenia nowej platformy na stacji King's Cross, dostępną wyłącznie dla czarodziejów – peron numer dziewięć i trzy czwarte. Minister była dobrą przyjaciółką królowej Wiktorii Hanowerskiej, która nigdy nie odkryła jej prawdziwej tożsamości. Mówi się, że Orpington wspomagała armię brytyjską w czasie wojny krymskiej (za pomocą magii tj. nielegalnie).
Evangeline Orpington opuściła urząd w roku 1855.
Priscilla Dupont
Szablon:MinisterPriscilla Dupont była osiemnastym Ministrem Magii. Piastowała ten urzad w latach 1855-1858. Rządziła niepełną kadencję. Jest znana z swojej nienawiści do mugolskiego premiera.
Zasłynęła z nienawiści do Lorda Palmerstona. Niechęć Dupont do premiera sprawiała tyle problemów (zamieniała monety w kieszeniach jego płaszcza w żabią ikrę), że wkrótce została zmuszona do ustąpienia z pełnionej funkcji. Co ciekawe, Lord Palmerston został odwołany przez mugoli dwa dni później, 19 lutego 1858 r.
Dugald McPhail
Szablon:MinisterDugald McPhail był dziewiętnastym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1858-1865. Rządził jedną pełną kadencję. W czasie jego urzędowania, Ministerstwo przeżywało okres rozkwitu.
W 1865 r. Dugald zainspirowany mugolskimi autobusami, stworzył dyskretny magiczny autobus Błędny Rycerz dla młodych i starszych niedołężnych czarodziejów. Za jego czasów Ministerstwo Magii przeżywało prawdziwy okres rozkwitu i pokoju.
Bez powodzenia starał się o reelekcję.
Faris Spavin
Szablon:MinisterFaris Spavin był dwudziestym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1865-1903. Został wybrany na to stanowisko co najmniej sześć razy. Był najdłużej panującym Ministrem Magii w historii. Uczestniczył w pogrzebie Wiktorii Hanowerskiej.
Przeżył próbę zabójstwa tj. kopnięcia przez centaura, rozzłoszczonego opowiadanym przez Spavina dowcipem (centaur, duch i krasnal wchodzą do baru). W 1875 roku wprowadził zakaz nadużywania magii nieletnim czarodziejom, ograniczając ich do używania magii tylko na terenie szkoły magii. Za nie przestrzeganie tego zakazu, groziło wydalenie ze szkoły i wyrok przed Wizengamotem.
Chciał dokonać wiele zmian dotyczących Dziurawego Kotła. Wygłosił siedem przemówień przed Wizengamotem dotyczących głównie wejścia do lokalu przez Charing Cross Road. Ostatecznie musiano użyć kilka klątw Imperius na mugolach, aby nie odkryli magicznego świata. Po tych zdarzeniach jego sekretarz wręczył mu notatkę opisującą wydarzenia, które Spavin chciał, aby zostały spełnione.
Faris Spavin był również znany z wprowadzenia kilku reform do quidditcha. Wraz z Departamentem Magicznych Gier i Sportów wprowadził zakaz stosowania faulu ogłupienia podczas gry w quidditcha. Zakaz ten wywołał niezadowolenie graczy, jak i kibiców. W tym czasie odbywało się wiele ataków na Departament Magicznych Gier i Sportów, a sam minister był nazywany marionetką.
Wziął udział w pogrzebie królowej Wiktorii Hanowerskiej, na który założył czapkę admirała. Niedługo po pogrzebie Wizengamot delikatnie zasugerował Spavinowi ustąpienia z stanowiska Ministra Magii. Ostatecznie opuścił urząd w 1903 roku, w wieku 147 lat. Był najdłużej sprawującym władzę Ministrem Magii.
XX wiek
Venusia Crickerly
Szablon:MinisterVenusia Crickerly była dwudziestym pierwszym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1903-1912. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Była dobrym ministrem.
Zanim została Ministrem Magii pracowała jako jeden z aurorów w Biurze Aurorów. Była drugim aurorem powołanym na stanowisko ministra. Była lubiana i uważana za kompetentną osobę na tą funkcję. Gdy jej pierwsza kadencja dobiegła końca została wybrana na kolejną, jednak pod jej koniec zginęła w dziwacznym wypadku w ogrodzie powiązanym z mandragorami.
Archer Evermonde
Szablon:MinisterArcher Evermonde był dwudziestym drugim Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1912-1923. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Kierował ministerstwem podczas I wojny światowej.
Podczas pierwszej wojny światowej ustanowił nowy przepis, który zabraniał czarownicom i czarodziejom mieszania się w sprawy mugoli z obawy, że ewentualna współpraca obu stron doprowadzi do naruszenia Międzynarodowego Kodeksu Tajności. Tysiące obywateli potępiło zachowanie Evermonde'a i, mimo odgórnego zakazu, pomagało mugolom. Za zatwierdzenie tego przepisu minister Evermonde został publiczne potępiony przez członka Wizengamotu Henry'ego Pottera, co spowodowało drobne zamieszania pod koniec jego kadencji.
Z powodu niekompetencji nie został wybrany na kolejną kadencję.
Lorcan McLaird
Szablon:MinisterLorcan McLaird był dwudziestym trzecim Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1923-1925. Rządził niepełną jedną kadencję. Był utalentowanym, ale małomównym ministrem.
Jako małomówny czarodziej preferował komunikować się przy użyciu monosylab i wydmuchach dymu, które wywoływał z końca różdżki.
Pod dwóch latach kierowania ministerstwem został zmuszony do ustąpienia, z powodu całkowicie irytującej ekscentryczności.
Hector Fawley
Szablon:MinisterHector Fawley był dwudziestym czwartym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1925-1939. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Kierował ministerstwem podczas rewolucji Gellerta Grindelwalda.
Minister Fawley został wybrany jako całkowite przeciwieństwo swojego poprzednika Lorcana McLairda. Fawley był żywiołowy i krzykliwy. Jego kadencja zbiegła się w czasie z początkiem rewolucji „Dla większego dobra” Gellerta Grindelwalda. Fawley nie wziął na poważnie zagrożenia dla społeczności świata czarodziejów ze strony Grindelwalda, dlatego w 1939r. bezskutecznie ubiegał się o reelekcję.
Leonard Spencer-Moon
Szablon:MinisterLeonard Spencer-Moon był dwudziestym piątym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1939-1948. Został wybrany na to stanowisko co najmniej dwa razy. Za jego kadencji rozpoczął się globalny konflikt czarodziejów, który efektownie starał się złagodzić.
Leonard Spencer−Moon rósł w rangę w Ministerstwie Magii zaczynając jako chłopiec podający herbatę w Departamencie Magicznych Wypadków i Katastrof. Okazał się solidnym Ministrem, nadzorował okres wielkiego międzynarodowego konfliktu zarówno w świecie czarodziejskim (globalna wojna czarodziejów), jak i mugolskim (II wojna światowa). Był także znany z utrzymywania dobrych stosunków z Winstonem Churchillem, premierem Mugoli.
W 1948 roku bezskutecznie ubiegał się o reelekcję.
Wilhelmina Tuft
Szablon:MinisterWilhelmina Tuft była dwudziestym szóstym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1948-1959. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Była sympatycznym ministrem, a jej kadencja przebiegła wspaniałomyślnie.
Tuft była wesołą czarownicą, która pełniła funkcje ministra w czasie pokoju, a jej kadencja była pomyślna i udana.
Podczas drugiej kadencji, w 1959 roku zmarła w swoim biurze na alergię wywołaną przez cukierki o smaku raptuśnika. Następcą został jej syn Ignatius Tuft.
Ignacy Tuft
Szablon:MinisterIgnacy Tuft był dwudziestym siódmym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1948-1962. Rządził niepełną jedną kadencję. Rozpoczął wprowadzanie kontrowersyjnego program ochrony świata magii.
Został wybrany ministrem po śmierci swojej matki, Wilhelminy Tuft. Obiecał wszczęcia niebezpiecznego i kontrowersyjnego programu, jakim było hodowanie i udamawianie dementorów.
Nie kończąc swojej kadencji został wydalony z Ministerstwa Magii. Zastąpił go Nobby Leach.
Nobby Leach
Szablon:MinisterNobby Leach był dwudziestym ósmym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1962-1968. Rządził niepełną jedną kadencję. Był pierwszym mugolakiem, który został Ministrem Magii.
Wybranie go na Ministra Magii wywołało niemałe zamieszanie. Wielu pracowników uznających wyższość czarodziejów czystej krwi zrezygnowało ze stanowisk, bo nie chcieli pracować dla mugolaka. Spekulowano, że minister Leach ingerował w wyniki World Cup 1966 w Anglii, jednak sam Minister temu zaprzeczał.
Odszedł z powodu zachorowania na nieznaną do tej pory chorobę, co spowodowało pojawieniem się wielu teorii spiskowych na temat Nobby'ego.
Eugenia Jenkins
Szablon:MinisterEugenia Jenkins była dwudziestym dziewiątym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1968-1975. Rządziła jedną, pełną kadencję. Była zamieszana w konflikt między czarodziejami, a charłakami.
Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku zajmowała się głównie zamieszkami czarodziejów czystej krwi z charłakami. Do zamieszek dochodziło często podczas Marszu Praw Charłaków. Czarodzieje uważali, że nie jest w stanie walczyć przeciwko Voldemortowi i przygotować do tego Ministerstwa.
Eugenia została usunięta z urzędu ze względu na znaczący wzrost sił Lorda Voldemorta.
Harold Minchum
Szablon:MinisterHarold Minchum był trzydziestym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1975-1980. Rządził niepełną jedną kadencję. Został wybrany w czasie kryzysu świata czarodziejów, związanego z rosnącym w siłę Lordem Voldemortem.
Świat czarodziejów wierzył, że minister Minchum będzie dobrym ministrem w okresie walki. Jednak jego jedyną metodą obrony okazało się umieszczenie większej ilości dementorów wokół Azkabanu, co ostatecznie nie powstrzymało Voldemorta.
Z tego powodu przed zakończeniem kadencji został usunięty z urzędu.
Milicenta Bagnold
Szablon:MinisterMilicenta Bagnold była trzydziestym pierwszym Ministrem Magii. Piastowała ten urząd w latach 1980-1990. Została wybrana na to stanowisko co najmniej dwa razy. Była odpowiedzialna za porządek i uspokojenie społeczności po upadku Lorda Voldemorta.
Milicenta musiała się tłumaczyć z licznych naruszeń Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, które zostały złamane 31 października 1981, kiedy to Lily i James Potterowie zostali zamordowani przez Lorda Voldemorta. Wypowiedziała ona potem słynne słowa, uznawane obecnie za nietaktowne: „Zapewniam nam niezbywalne prawo do zabawy”.
W 1990 roku przeszła na zasłużoną emeryturę.
Korneliusz Knot
Szablon:Minister
Korneliusz Knot
Korneliusz Knot był trzydziestym drugim Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1990-1996. Rządził niepełną jedną kadencję. Podczas swojego panowania zajmował się błahymi sprawami, nie skupiając się na konkretach.
Zanim został ministrem pracował jako zastępca dyrektora w Departamencie Magicznych Wypadków i Katastrof. Był świadkiem upadku Lorda Voldemorta. W 1990 roku, po odejściu Milicenty Bagnold awansował i został ministrem. Na bieżąco spotykał się z premierem mugoli. Nie chciał uwierzyć w powrót Lorda Voldemorta. Nakładał naciski na Proroka Codziennego. Myślał, że Dumbledore chce zająć jego miejsce. Po bitwie w Departamencie Tajemnic, na własne oczy zobaczył Voldemorta i był zmuszony przyznać prawdę Albusowi i Harry'emu. Po ucieczce Czarnego Pana, skrzat domowy i goblin prowadzili osłupiałego Korneliusz Knota. Minister był zdziwiony, że Voldemortowi udało się dostać do Ministerstwa Magii. W krótkim oświadczeniu, Minister Magii potwierdził, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił do kraju i znów działa. Knot był wyraźnie zmęczony i sfrustrowany. Z przykrością oznajmił również o masowym buncie dementorów Azkabanu. Apelował wszystkich czarodziejów o czujność.
Społeczność Czarodziejów nie była zadowolona i domagała się jego dymisji. On sam 2 lipca 1996 roku odszedł z urzędu. Jego następcą został Rufus Scrimgeour, który zaproponował Knotowi, aby został jego doradcą.
Rufus Scrimgeour
Rufus Scrimgeour
Szablon:MinisterRufus Scrimgeour był trzydziestym trzecim Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1996-1997. Rządził niepełną jedną kadencję. Został wybrany ministrem na kryzysowe czasy Świata Czarodziejów.
Po odejściu Knota został wybranym nowym Ministrem Magii. Swoją władzę rozpoczął od przemówienia, które miało umocnić na duchu cały Świat Czarodziejski. Następnie udał się do Premiera Mugoli, gdzie przedstawił mu trudną sytuację w magicznym społeczeństwie. Jego współpracownicy zajmowali się teraz głównie wyłapywaniem śmierciożerców oraz czarodziejów pod klątwą Imperius. Podobnie jak poprzednik wysyłał aurorów, aby szpiegowali Albusa Dumbledore'a. Sam często się z nim spotykał i prosił o rady. Chciał zmusić Harry'ego Pottera, aby pomógł Ministerstwu Magii w odbudowie i pokazaniu jego siły. Wziął udział w pogrzebie dyrektora Hogwartu, nie czując się odpowiedzialnym za jego śmierć. W lipcu 1997 roku udał się na ślub Billa i Fleur, gdzie wręczył Harry'emu, Ronowi i Hermionie przedmioty zapisane im przez Dumbledore'a. Chciał dowiedzieć się, co dyrektor chciał im przez to przekazać.
1 sierpnia 1997 roku Scrimgeour został schwytany i torturowany przez Lorda Voldemorta, w celu zdobycia informacji, gdzie ukrywa się Harry Potter. Ten jednak wykazał się odwagą i nie zdradził tej informacji, za co został zabity.
Pius Thicknesse
Pius Thicknesse
Szablon:MinisterPius Thicknesse był trzydziestym czwartym Ministrem Magii. Piastował ten urząd w latach 1997-1998. Rządził niepełną jedną kadencję. Podczas sprawowania urzędu ministra był pod klątwą Imperius.
W lecie 1997 roku w ramach planu przejęcia Ministerstwa przez Voldemorta, Yaxley rzucił Klątwę Imperius na Piusa Thicknesse. Thicknesse pod klątwą imperius robił wszystko, aby pomóc Voldemortowi przejąć Ministerstwo Magii oraz aby Minister Rufus Scrimgeour upadł. Prorok Codzienny został odprowadzony od prawdy. Świadczy o tym to, że zostało napisane w nim, że Rufus Scrimgeour zrezygnował, a Pius Thicknesse go zastępuje. Pius Thicknesse w rzeczywistości był tylko marionetką Lorda Voldemorta, który teraz mógł poszerzać swoją władzę poza Ministerstwem Magii. Voldemort, za pośrednictwem Thicknesse'a wprowadził nowy system w Ministerstwie, który był bardziej zgodny z ideologią śmierciożerców. Zastąpił Fontannę Magicznego Braterstwa na posągi czarodzieja i czarownicy siedzących na tronie z mugoli, szlam i charłaków. Pius okazywał swoją nienawiść do mugoli oraz Zdrajców krwi, wyzywając ich od najgorszych. Podczas Bitwy o Hogwart, Pius Thicknesse walczył u boku śmierciożerców i Lorda Voldemorta. Był wśród grupy zamaskowanych kapturem Śmierciożerców. Stoczył walkę z Percy Weasleyem. Jego kaptur zsunął się, gdy próbował uniknąć klątwy.
Prawdopodobnie zginął w bitwie o Hogwart lub został odsunięty od władzy zaraz po śmierci Voldemorta.
Kingsley Shacklebolt
Kingsley Shacklebolt
Szablon:MinisterKingsley Shacklebolt jest trzydziestym piątym Ministrem Magii. Pierwszą kadencję rozpoczął w czerwcu 1998 roku. Obecnie sprawuje władzę trzecią kadencję. Zaraz po bitwie o Hogwart został powołany tymczasowym Ministrem Magii. Kilka tygodni później społeczność czarodziejów zdecydowała że ma nim zostać oficjalnie.
Rozpoczął prace w ministerstwie niszcząc korupcję i dyskryminację. Zakazał wykorzystywania dementorów do pilnowania Azkabanu oraz zabronił używania ich do dręczenia przeciwników ministerstwa. Usunął z ministerstwa wszystkich nieodpowiednich ludzi i zastąpił ich w pełni wykwalifikowanymi urzędnikami. Harry'ego Pottera wyznaczył jako nowego szefa Biura Aurorów. Percy'ego Weasleya mianował wysokiej rangi urzędnikiem. Naprawił świat czarodziejski po okresie terroru Voldemorta i śmierciożerców. Udało mu się całkowicie zrewolucjonizować Ministerstwo Magii, a przy pomocy Hermiony Granger minimalizować różnice między czarodziejami różnych statusów krwi. Obecnie cieszy się dużym zaufaniem, co świadczy o tym, że został wybrany Ministrem już trzy razy.
Oś czasu
Obowiązki Ministra Magii
Spotkania z premierem mugoli
Minister Magii jest zobowiązany podczas rozpoczęcia kadencji swojej lub premiera przedstawić się swojemu odpowiednikowi w świecie magii. Musi również informować premiera o sytuacjach awaryjnych w świecie magii, które mogą znacząco wpłynąć na życie mugoli. Ważne wizyty Ministra Magii są zapowiadanie przez obraz Ulicka Gumpa znajdującego się w gabinecie premiera.
Wydanie specjalne Proroka Codziennego
Odznaczanie Orderem Merlina
Minister Magii zasiada w kapitule Orderu Melina. Razem z komisją decyduje komu należy się odznaczenie. Może również wybrać klasę orderu, którym zostanie odznaczony dany czarodziej.
Prorok Codzienny
Minister Magii ma znaczący wpływ na artykuły zawarte w Proroku Codziennym. Może zasugerować, na jaki temat ma zostać napisany artykuł, a redaktorzy gazety go wydają. Ma również prawo wycofania z gazety artykułów krytykujących pracę ministerstwa oraz urzędników.
Obrady Wizengamotu
Rozprawy Wizengamotu
Minister Magii zastępuje Naczelnego Maga Wizengamotu w prowadzeniu rozpraw i wydawaniu wyroków Wizengamotu. Jest zarówno oskarżycielem, jak i czytającym pytania. Może zwoływać w każdej chwili posiedzenia Wizengamotu.
Zarządzanie
Minister zarządza całym Ministerstwem Magii. To jemu podlegają wszystkie biura i departamenty w ministerstwie. Kontroluje pracę każdego z działów oraz odpowiada za pracę każdego z nich. Może w każdej chwili zwołać wszystkich szefów departamentów na spotkanie.
Lista Ministrów Magii
| lp. | NAZWISKO | LATA PEŁNIENIA FUNKCJI |
|---|---|---|
| 1. | Ulick Gamp | 1707-1718 |
| 2. | Damocles Rowle | 1718-1726 |
| 3. | Perseus Parkinson | 1726-1733 |
| 4. | Eldritch Diggory | 1733-1747 |
| 5. | Albert Boot | 1747-1752 |
| 6. | Basil Flack | 1752-1752 |
| 7. | Hesphaestus Gore | 1752-1770 |
| 8. | Maximilian Crowdy | 1770-1781 |
| 9. | Porteus Knatchbull | 1781-1789 |
| 10. | Unctuous Osbert | 1789-1798 |
| 11. | Artemizja Lufkin | 1798-1811 |
| 12. | Grogan Stump | 1811-1819 |
| 13. | Josephina Flint | 1819-1827 |
| 14. | Ottaline Gambol | 1827-1835 |
| 15. | Radolphus Lestrange | 1835-1841 |
| 16. | Hortensia Milliphutt | 1841-1849 |
| 17. | Evangeline Orpington | 1849-1855 |
| 18. | Priscilla Dupont | 1855-1858 |
| 19. | Dugald McPhail | 1858-1865 |
| 20. | Faris Spavin | 1865-1903 |
| 21. | Venusia Crickerly | 1903-1912 |
| 22. | Archer Evermonde | 1912-1923 |
| 23. | Lorcan McLaird | 1923-1925 |
| 24. | Hector Fawley | 1925-1939 |
| 25. | Leonard Spencer-Moon | 1939-1948 |
| 26. | Wilhelmina Tuft | 1948-1959 |
| 27. | Ignatius Tuft | 1959-1962 |
| 28. | Nobby Leach | 1962-1968 |
| 29. | Eugenia Jenkins | 1968-1975 |
| 30. | Harold Minchum | 1975-1980 |
| 31. | Milicenta Bagnold | 1980-1990 |
| 32. | Korneliusz Knot | 1990-1996 |
| 33. | Rufus Scrimgeour | 1996-1997 |
| 34. | Pius Thicknesse | 1997-1998 |
| 35. | Kingsley Shacklebolt | 1998-? |
| 36. | Hermiona Granger-Weasley | ok. 2020 |
Porówanie wybranych ministrów i premierów
Ciekawostki
- Basil Flack był najkrócej panującym ministrem – panował zaledwie dwa miesiące. Najdłużej panował Faris Spavin – aż 38 lat, od 1865 r. do 1903 r.
- Wszelkie decyzje podjęte przez Ministra Magii muszą zostać zatwierdzone przez większość członków Wizengamotu.
- Albus Dumbledore był trzykrotnie proponowany na stanowisko Ministra Magii, jednak za każdym razem odmówił.
- Bartemiusz Crouch Sr po odejściu na emeryturę Milicenty Bagnold był uważany za najlepszego kandydata na nowego Ministra Magii. Sam również całe życie pracował na ten tytuł. Jednak jego marzenia przepadły, kiedy okazało się że syn jest związany z Lordem Voldemortem.